Your Voice: Willem II,Willem II, met je beroemde kleuren

Volgens mijn moeder kende ik het clublied eerder uit m’n hoofd dan dat ik zelfstandig kon lopen want de liefde voor Willem ll werd er met de paplepel ingegoten.

Dus toen ik begin jaren 70, als kleine jongen voor het eerst mee naar het stadion mocht, was ik gelijk verkocht.

In de familie gaat nog een oude cassetteband rond waar kleine Dirruk het heeft over zijn eerste wedstrijd, toen Willem ll tegen Ve- en dam moest en ik er niks van snapte dat er op het scorebord onder de klok Willem elf stond i.p.v. Willem ll. Ik was vanaf die eerste wedstrijd niet meer weg te slaan uit het stadion aan de Goirleseweg en zat iedere thuiswedstrijd tussen de spijlen van het hek te wachten tot de bakfiets met chips, snoep en cola langskwam. Iedere wedstrijd hoopte ik dat ie eerst naar het toenmalige vak H zou komen, maar al die jaren begonnen ze steevast op vak A, zodat mijn geduld vaak op de proef werd gesteld. Maar ik was erbij en iedere wedstrijd zong ik uit volle borst het clublied mee, dat destijds vertolkt door de Wooltown Jazzband, en voor de wedstrijd uit de speakers kwam.

Hup Willem ll stoere kerels!

En die hebben we in de jaren dat ik naar Willem ll ging een aantal gehad. Natuurlijk kende ik de verhalen van Jan van Roessel, Piet van Bladel en de rest van de gouden generatie van de verhalen van mijn vader en opa, die ze altijd met zoveel overgave vertelden dat ik gewoon het gevoel had dat ik ze zelf had zien spelen. Maar mijn eerste echte stoere kerels die ik me herinner waren Henk van Rooij, Toon Nelemans, de twee Johans ( Havermans en Huijbreghts ), maar ook Bud Brocken, Toine van Mierlo en spelers als John Feskens, Jaap Stam, Sammi Hyypia, Mounir El Hamdoui, Mousa Dembele en Frenkie de Jong ( al waren het nog geen 100 minuten in totaal ) zal ik nooit vergeten.

Trots van het voetballand.

Natuurlijk zijn we trots op onze club. Het is namelijk de mooiste club ter wereld en we hebben mooie momenten mee mogen maken. Persoonlijk heb ik goede jeugdherinneringen aan het kampioenschap eind jaren 70, toen we tegen Telstar wonnen en de platte kar van stal werd gehaald. Ook het kampioenschap van Feyenoord ( al was dat niet mijn club ) heb ik altijd onthouden omdat ik na de wedstrijd het shirt van Stanley Brard wist te bemachtigen en dat nog geen twee minuten later voor maar lieft 100 gulden verkocht aan een oude man die tranen in z’n ogen kreeg toen ie het shirt had. En ik had tranen in m’n ogen omdat ik met 100 gulden de hele wereld dacht te gaan kopen. Dit was ook de eerste keer dat ik merkte wat een shirt voor betekenis heeft voor de echte fans. Verder was de bekerfinale in de Kuip tegen PSV tof en natuurlijk de Europese wedstrijden in Europees- en Champions League verband waren om van te smullen. Iets recenter het kampioenschap in de Jupiler League, de play off wedstrijd tegen NAC in 2015, en de bekerfinale tegen Ajax.

Denk aan je roem en glorie.

Die roem en glorie hebben we al besproken maar het was niet allemaal hosanna, het bijna faillissement in de jaren 80, het hockeybestuur dat de club moest redden, maar ook het drama van de externe financiers, ongeschikte trainers, om nog maar te zwijgen over de vele clowns die we op het veld in ons mooie rood, wit en blauwe shirt voorbij hebben zien komen. Maar bij een club als de onze weet je nou eenmaal dat het niet altijd winnen is maar clubcultuur bij onze club werd er steeds meer een waar je verliefd op werd, en de laatste jaren uitte zich dat steeds meer op de tribunes en kwam het trots van het voetballand steeds beter naar voren.

Denk aan je vriendschapsband.

Persoonlijk heb ik heel veel goede vrienden ontmoet bij onze club. Jongens die ik rondom wedstrijden leerde kennen, waar ik mee naar thuis- en uitwedstrijden ging en waar ik ook buiten het voetbal veel mee optrek. Ook heb ik een aantal ( inmiddels oud ) spelers leren kennen, waarvan ik er een aantal tot mijn vriendenkring mag rekenen en de band die we hebben is een rood, wit en blauwe. En die rood, wit en blauwe band geeft ons allertijde leeuwenmoed.

Maar voor die leeuwenmoed zit nog een regel.

Het rood, wit en blauw onze vaderen, kleurt Willem ll zo goed.

En dat klopt. We hebben het mooiste shirt van Nederland, dat roepen wij al 125 jaar, maar recent heeft heel voetbalminnend Nederland zich hier ook over uitgesproken en is het Willem ll shirt officieel het mooiste shirt van Nederland, en officieus zelfs ter wereld!

Maar de voetbalwereld is veranderd en tegenwoordig heeft elke club een tweede shirt ( het uitshirt ), en zelfs een derde uitshirt. Nu is een uitshirt per definitie niet veel bijzonders omdat het compleet af moet wijken van het thuisshirt, en als je het mooiste thuisshirt van Nederland hebt is elk ander shirt minder, maar soms kun je de sponsor ( zoals met het interpolis en Pondresshirt ) nog blij maken met de kleuren van zijn bedrijf in het shirt te verwerken, en eigenlijk is bijna alles mogelijk op een kleurencombinatie na. Dit geldt voor elke club in de wereld dus ook voor de onze! De clubkleuren van je grootste concurrent zijn nooit, maar dan ook nooit een optie. Dat zal bij veel clubs schriftelijk vast liggen maar anders zal het bij elke club gewoon een ongeschreven wet zijn! Clubwatchers en cultuurbewakers heb je bij iedere club en die zullen er altijd voor zorgen dat dit nooit en te nimmer gebeurd. Nooit en te nimmer, behalve bij 1 club.

Onze club bestaat dit jaar 125 jaar en daarmee zijn we een van de oudste en traditioneelste club uit het betaald voetbal. En bij een 125 jarig bestaan hoort natuurlijk een jubileumshirt. Nu vond ik het persoonlijk vreemd dat tijdens het 123e jaar er ineens een prachtig retroshirt verscheen maar toen het jubileum uitshirt verscheen was ik blij verrast. Stijlvol en chique met accenten die verwezen naar de rijke historie van Willem ll, de geschiedenis van de stad Tilburg en het Oranje als jubileum uiting. Wat een tegenvaller was het thuisshirt. Het oude logo was top, maar verder had het 0,0 de uitstraling van een jubileumshirt en was het een tenue zoals je het in je 122e of 127e seizoen ook aan kon trekken.

En dan opeens vanuit het niets, op transferdeadlineday komt het derde shirt.

Het is werkelijk waar ongelofelijk dat degene die dit heeft verzonnen nog bij Willem ll werkt. De club verbaast mij al jaren niet meer en onbegrijpelijke acties en beslissingen zijn meer regel dan uitzondering, maar dit slaat werkelijk waar alles. Hoe krijg je het in godsnaam verzonnen om zoiets te presenteren. Ik snap het verhaal wat erachter zit, maar hiermee sla je niet alleen de plank mis, hiermee sla je de grootste flater in het 125 jarige bestaan van de club. Daar kan geen oud voorzitter die later NSB-er werd, geen luchtkastelenbouwer als Hans Verbunt met zijn vriendjes of transfer van Robbin Ruiter tegenop. En dat je zoiets krijgt verzonnen is al onbegrijpelijk maar dat er dan niemand ingrijpt bij onze club is minstens net zo erg. Er is aan de Goirleseweg helemaal niemand geweest die heeft gezegd, jongens, allemaal leuk en aardig maar laten we dit nou maar gewoon niet doen want al maak je dit shirt van echt goud, de gelijkenis met geel/zwart is makkelijk gemaakt, en moeten we ten alle tijden voorkomen.

Maar nee hoor, niet bij onze club. Bij onze club zit er dus iemand die denkt, ok, misschien lijkt het wel iets of wat op het tenue van dat clupje ten westen van ons maar we doen er gewoon witte sokken onder dan maken we toch nog onderscheid!

Wat mij betreft neemt de club nu zijn verantwoordelijkheid en communiceren ze naar de achterban dat er een grote fout is gemaakt, de shirts per omgaande vernietigd worden en de verantwoordelijke persoon op staande voet ontslagen is.

Maar dat zal wel een utopie zijn. Deze persoon heeft afgelopen maand de supporters nog een mes in de rug gestoken, zijn directeur in een heel lastig pakket gebracht en heeft in de twee jaar dat hij werkzaam is bij onze club nog helemaal niks gepresteerd.

Hij had mij een paar weken geleden op de koffie gevraagd om mij eens uit te leggen wat de goede dingen waren die hij bij onze club had gedaan, maar hij maakte zichzelf volkomen belachelijk. Hij heeft geen enkele binding met onze club, weet niet waar hij over praat en toen we afscheid namen zei hij, als je de volgende keer iets hebt, laat het mij dan weten i.p.v. het op Tilbo te melden. Dan kan ik je uitleggen hoe en wat. Ik zei hem toen dat hij wat mij betreft af was. Gisteren toch een bericht naar hem gestuurd omdat ik gewoon niet kan geloven dat dit nu gebeurd en krijg terwijl ik dit aan het typen ben wel een uitgebreide reactie maar die raakt wederom kant nog wal .

Voor mij is het duidelijk, Jos de Kruijf hoort niet thuis bij onze club en wat mij betreft is het over en uit met deze prutser.

Dirruk