Your Voice: Spelen om te winnen
In de zomer van 2016 trok Willem II Erwin van de Looi aan als nieuwe trainer. De voormalige centrale verdediger van o.a. Vitesse, Nac en FC Groningen verliet na jaren FC Groningen. Bij de noorderlingen was hij na enkele jaren als assistent actief te zijn geweest, drie jaar hoofdtrainer. Met als absoluut hoogtepunt de bekerwinst in 2015. Willem II trok met van de Looi een opvolger van Streppel aan die bewezen had in de subtop te kunnen werken. Een mooie match leek in de maak.
Echter bij navraag in Groningen bleek dat de Groningen supporters klaar waren met de negatieve speelwijze van deze trainer. Kreeg volop signalen over dat de trainer altijd zekerheid boven creativiteit koos en zijn elftal te veel tactische opdrachten meegeeft. Ik nam het voor lief aan, en gunde deze trainer een eerlijke kans. Met de hoop op een goede klik tussen Willem II en hem.
Immers als Willem II supporter ben je blij als we een trainer van een subtopper kunnen halen. Na het laatste jaar onder Streppel,waar we aanvallend ook weinig te genieten hadden, en we met de hakken over de sloot in de eredivisie bleven, zou het onder van de Looi zeker beter kunnen gaan. Na een zeer moeizame seizoenstart met als enige hoogtepunt een historische zege in de Arena pakte Willem II in de middenfase van de competitie voldoende punten om rechtstreeks in de eredivisie te blijven. Willem II eindigde twee punten boven de streep. Op papier een prima prestatie, maar voor mij verbloemde het vooral het onaantrekkelijk voetbal dat Willem II speelde.
Het spel van Willem II kenmerkte zich met name door een goede organisatie, trage opbouw en amper aanvallende acties in en rond 16. Ik heb vorig seizoen amper leuke thuiswedstrijden gezien.
En dat kwam vooral omdat we zonder echte buitenspelers speelden, en geen diepgang hadden in het pel. Op de linksbuiten positie koos van de Looi aanvankelijk voor middenvelder Haye en later bleek Koppers een redelijke invulling. Aan de rechterzijde werd steevast linkspoot Croux opgesteld. Kansen en aanvallende acties waren schaars. Willem II scoorde in 34 wedstrijden slechts 29 keer en wist amper kansen te creëren. Samen met Roda had Willem II de minste doelpogingen van de hele eredivisie.
Na de winterstop kwam spits Oulare naar Tilburg en verdween het laatste stukje voetbal uit de ploeg. De lange bal op Oulare was het devies. Kansen werden amper gecreerd en het typische Willem II spel met echte buitenspelers en een nummer 10 werd volledig overboord gegooid. Het was lange halen snel thuis en hopen op een bal die keer goed viel. Thuis werd na de winterstop nog maar twee keer gewonnen en twee gelukkige uitzeges (Vitesse en Excelsior) zorgden dat we erin bleven. De solide defensie met een uitblinkende Lamprou hielden ons in de Eredivisie. Het resultaat was met een dertiende plaats prima, maar ik vond het voetbal niet om aan te gluren.
Van de Looi gaf in de zomerstop aan dat naast snel veilig spelen hij met name aantrekkelijker wilde gaan voetballen. Vaker en met meer spelers in de 16 komen, kansen creeren en aanvallender spelen. Een aantal maanden na deze hoopgevende woorden is niets minder waar.
Het traditionele herkenbare Willem II systeem (4-3-3 met klassieke buitenspelers en echte nummer 10) is compleet de nek omgedraaid door deze trainer. Na het alle lange ballen op Oulare voetbal, spelen we nu in een systeem met 5 verdedigers en amper druk voorwaarts. We zakken zelfs in thuiswedstrijden tegen een concurrent als ADO Den Haag volledig terug op eigen helft, gokkend op foutjes van de tegenstander. Dat we in een uitwedstrijd tegen Feyenoord en Psv ons een beetje aanpassen vind ik eigenlijk ook niet kunnen, maar is nog verklaarbaar. Al gooi je in mijn ogen met een 5-4-1 opstelling al voor de wedstrijd de handdoek. Met uitslagen als 5-0 en 4-0 vraag je je af wat de verdedigende aanpassingen voor effect hebben gehad. Hadden we dan niet gewoon met 4-3-3 kunnen starten? Was het dan zoveel slechter gegaan? Het enige dat ik zeker weet is dat je met een 4-5-1 opstelling als Willem II zijnde je identiteit compleet kwijtraakt. Onherkenbaar en Willem II onwaardig.
Ik ben al erg lang Willem II supporter en door al die jaren weet je dat je vaker verliest dan wint. Dat we door onze financiële mogelijkheden beperkingen hebben. Maar ondanks dat heb ik altijd kunnen genieten van herkenbaar voetbal. Willem II stond voor een heldere voetbalvisie. Proberen aanvallend voetbal te spelen met twee buitenspelers die een actie durven te maken, een nummer 10 die kort achter de diepe spits speelt, een elftal dat zeker in thuiswedstrijden de tegenstander direct onder druk zet op de eigen helft en probeert het publiek te vermaken.
Dat herkenbare voetbal is onder Van de Looi helemaal weg. Willem II is Willem II niet meer. Buitenspelers zitten op de bank, een talentvolle creatieve nummer 10 word genegeerd, we stellen vijf verdedigers en drie verdedigende middenvelders op, we zakken in op eigen helft en komen amper in de 16 van de tegenstander. Het enige wat niet is veranderd is dat we meer verliezen dan winnen. Sterker nog met dit afbraakvoetbal hebben in de laatste 15 wedstrijden 2 keer gewonnen. Vraag me af of we met aanvallender spel minder punten zouden hebben gehaald.
Erwin, stap aub af van alle ingebouwde zekerheden. Stap af van het overorganiseren van de ploeg. Laat je elftal spelen om te winnen en vermaak de hondstrouwe Willem II supporters. Kies voor creativiteit in plaats van zekerheid. Speel om te winnen in plaats van om niet te verliezen!
Verdiep je in de mooie historie van deze club en begrijp dat aanvallend herkenbaar voetbal Willem II het meeste heeft gebracht in onze mooie historie. Hopelijk kun jij met het terugpakken naar de Willem II manier van voetballen ook nog iets toevoegen aan onze historie.
John Nr 1
