
YOUR VOICE: Over Willem II, vrijwilligers en de fanshop
Daar was ie inees. Een kar. De Willem II-fankar.
Voor de wedstrijden lopen we er langs.
4 sjaals en 2 Willem II-speldjes liggen uitgestald.
Achter de kar, verborgen voor het oog van de passerende supporters, zitten 3 vrouwen op een stoel. 3 vertrouwde gezichten in een half leeggehaalde fanshop. Op het moment dat voor de camera een hoofdsteward tot vrijwilliger van het jaar wordt uitgeroepen en bloemen krijgt, drinken zij een bekertje koffie in de voormalige fanshop. Jarenlang hun fanshop. Willem II heeft ze keihard laten vallen. Nog geen 24 uur eerder hebben ze van Willem II gehoord dat ze niet meer hoeven te komen. De Willem II-fanshop gaat dicht. Voorgoed.
Natuurlijk, wij hebben ook geklaagd over de amateuristische wijze waarop Willem II haar merchandise in de markt zet. De beperkte openingstijden. De goedbedoelde kneuterigheid. Dit moest anders. En het is goed dat dit anders gaat. Maar Willem II slaat door. 17 keer per jaar, op zaterdagavond of zondagmiddag, was het wel druk in de fanshop. Werd er wel veel verkocht. Pa drinkt een biertje in D’n Beitel. Zoon duikt de fanshop in. Nu kan dat niet meer. Je moet de ringbaan oversteken om een fanartikel aan te schaffen. Niemand doet dat.
En zo zijn we sinds gisteren de enige club in Nederland, misschien wel in de wereld, zonder eigen fanshop in het stadion. Het plaatje van de drie dames op hun stoeltje in de leeggeruimde fanshop vat in een beeld samen waar het bij Willem II aan schort, op merchandise- en vrijwilligersgebied.
Na de wedstrijden lopen we langs de fankar. 4 sjaals en 2 Willem II-speldjes liggen nog steeds uitgestald. Daarnaast ligt een stapel papieren, vol met handtekeningen. Handtekeningen van supporters die het niet eens zijn met het besluit om de fanshop ook op wedstrijddagen te sluiten. We tekenen. Achter de fankar is het donker. De dames zullen teleurgesteld naar huis zijn.
Met een vervelend gevoel fietsen we naar huis. Niet de gemiste kansen in de eerste helft, niet de van richting veranderde vrije trap van Excelsior, nee, de 3 vertrouwde dames op een stoeltje in een lege fanshop is het meest trieste beeld van de avond.
Stichting KingZine