YOUR VOICE: Je wenkbrauwen bijwerken op de KingSide

1-op-1 overgenomen uit de KingZine-krant, uitgegeven tijdens Willem II – Ajax afgelopen zondag.

Tinderende jongens, meiden die hun gezicht staan te poederen: je komt ze tegenwoordig ook tegen op… een voetbaltribune. Ja, op de KingSide zelfs. Dit stuk is geschreven zonder hoor- en wederhoor met Willem II. Simpelweg omdat er geen tijd meer voor was. Het kan dus zijn dan er op de burelen aan de Goirleseweg reeds aandacht is voor de neergepende frustraties.

Schelden
Op een bruiloft, op de 70e verjaardag van je (o)pa of tijdens het afscheid van een collega. Als je echt inspiratieloos bent, dan is daar altijd nog het ABC-tje. De A van Altijd sta je er, de B van Boos, Blij of Bedroefd, de vele emoties die we samen hebben doorgemaakt. ABC is in dit verhaal de Tilburge kant van ons stadion. De KingSide.

Ik neem je even mee terug naar mijn eerste kennismaking met Willem II. Als jong voetballertje waren er de Willem II-trainingsdagen. Een goedkope dagbesteding tijdens één van de schoolvakanties voor mijn ouders, voor mij de unieke gelegenheid om kennis te maken met de helden van toen. Natte droom-werk. Ik scoorde een doelpunt en rende als de onontdekte Arjan Swinkels voor een high-five naar Yassine Abdellaoui. Met een schuin oog kijkend of Roland Jansen mijn passeerbeweging had gezien. Op alle scoutingslijstjes een – bij professionaliteit, een + voor origineel juichen. Aan het eind van de dag kreeg je een afgescheurd klein papiertje van een grote rol en een aai over de bol. Het bleek een toegangsbewijs voor Willem II – FC Twente van 2 oktober 1993. 2-0. Doelpunten van Earnie Stewart en Leon Meijs. Hoogtepunt? De invalbeurt van Yassine en het zakje chips door het hek in de rust. Die man op het veld, die had ik nog “gehighfived”.

Mijn liefde voor Willem II was toen nog pril, Jari Litmanen was toch ook “wel goed” en met de successen van Ajax was ook niets mis. Maar… Een echte Tilburger is voor Willem II, waren de wijze woorden van mijn opa. En om het laatste restje twijfel eruit te halen toog ik elke twee weken aan de hand van opa naar Willem II. Op de lange zijde. Een echt mannenbolwerk. Opa’s, of toch in ieder geval oude mannen, verzameld en vol trots met hun (klein)zoon op de tribune. Na drie wedstrijden werd je al bij naam genoemd, vroeg men zich toch hard op af of er niets ergs gebeurd was met de buurman als hij twee keer niet geweest was en kromp je ineen als er weer hardop gescholden werd. En in de rust, een zakje chips.

Later nam pa de plek van opa in. Niet omdat hij nu zo’n groot supporter was van Willem II, maar omdat ik toch nog te jong bevonden werd om alleen naar het stadion te gaan. Ik was het daar mee oneens en al snel lonkte de korte zijde. Daar werd gezongen, daar werd soms met een vlag gezwaaid. Het echte werk. En dus vertrok ik, naar vak N. Bovenste rij, samen met een vriend. Genieten. Geen chips meer. De groep eensgezinden op N groeide en uiteindelijk kwam alles samen op ABC. De KingSide.

Tinder-dates
Misschien een lange introductie, maar de kern is dat er voor elke fase in je Willem II-loopbaan wel een plekje voor je is in het stadion. En dat is toch wat mij op dit moment toch wel frustreert. Nu hebben we de afgelopen jaren wel wat struggles gehad op ABC (Blok B, het vervallen van de vaste plaatsen, ooit nog het hek op C, de blauwe doeken tussen C en het uitvak). Dit seizoen lijkt het stof wat neergedaald. En dan ga je eens rondkijken. Wie is op dit moment ABC? Hoe ziet de gemiddelde supporter op de KingSide er uit? De A van Altijd sta je er, de B van Boos, Blij of Bedroefd, de vele emoties die we samen hebben doorgemaakt, de C van (onvoorwaardelijke) Clubliefde.

En dan kijk ik eens rond op de KingSide en vraag ik me af. Waar is die gemiddelde supporter gebleven? En wat doen we er aan? Waarom hoor ik te pas en te onpas wat de tussenstand is bij Ajax of dat als Feyenoord er nog één maakt het kampioenschap wel heel erg dichtbij komt? Waarom koop je als relatief neutrale toeschouwer een (seizoen)kaart voor Willem II en waarom ga je dan niet op een relatief neutraal vak zitten? Waarom hoor ik hele verhalen over Tinder-dates, vloggers, huiswerk, wie is die speler met nummer 4? Peters? O die ken ik niet… en die meneer in de spits is wel heel erg groot en hopelijk wordt er niet gescoord want ik probeer op dit moment mijn wenkbrauwen bij te werken?

Wat is de beweegreden om als dame gezien te worden op de KingSide? Waarom kijk ik tegenwoordig vaker om omdat ik een raar geurtje ruik maar het parfum blijft te zijn, en niet iemand die trots is op de lucht die hij achter zich verspreidt? Waarom lijkt het soms alsof de basisschool uit is als je vak ABC binnen loopt? Maar dan zonder ouders die op hun kroost staan te wachten? Waarom kan ABC niet weer gewoon mijn KingSide zijn?

Of je nou van de Engelse of Zuid-Amerikaanse of Tilburgse manier van supporteren houdt, ik wil dat ABC weer Willem II-minded wordt. Tuurlijk, je gaat naar Willem II met je vrienden, je familie of een combinatie daarvan, maar het belangrijkste is toch gewoon dat je 90 minuten naar Willem II gaat? Als supporter! In het theater ga je toch ook niet onder de voorstelling even de afgelopen week doornemen, daar hebben ze die andere 22 en een half uur van de wedstrijddag voor uitgevonden.

Ik ben benieuwd hoe Willem II, vroeg veilig, positieve wedstrijdflow en alle ogen gericht op 17/18 hier rekening mee gaat houden in hun SCC-campagne. 10.000 seizoenskaarthouders is al jaren het doel. Er is een wachtlijst voor ABC begrijp ik, dus daar kan je makkelijk scoren? Families met jonge kinderen op ABC? Doe ze een aanbieding voor het familievak! Losse kaarten in de verkoop? Geef seizoenkaarthouders op ABC het eerste recht op aankoop door middel van bring-a-friend-acties. Op leeftijd? Misschien wil iemand wel verhuizen naar de lange zijde in plaats van blind verlengen?

Oude lul
Zorg ervoor dat de KingSide weer vol stroomt met mensen die wél een vlag oppakken als er een tifo-actie wordt georganiseerd. Zorg ervoor dat mensen zich (meer) onderling verbonden voelen op de KingSide, ook buiten de gebaande paden. Noem me een oude lul, noem me een nostalgieschuurder. Maar vroeger had ik elke week een andere plek, en altijd een gezellige buurman (of-vrouw). Altijd een Willem II-gerelateerd babbeltje. Ik wil die trots weer terug in het stadion. Dat gemeenschappelijk belang. Samen voor Willem II. Trots op Tilburg.