Tilbo exclusive: Interview met Nuelson Wau

Nuelson, na in de jeugd te hebben gespeeld mocht je in 2000 je debuut maken, hoe heb je daar naar toe geleefd? Dat moet een droom geweest zijn die uit kwam.
Dat was het zeker, het mooie toendertijd was dat het jeugdcomplex naast het stadion lag. Iedere keer dat je ging trainen of bij iedere wedstrijd waar je naartoe ging zag je het stadion van Willem ll. Dat is een extra stimulans om nog beter je best te doen. Zeker als je op zaterdag in de middag je wedstrijd speelt, en je wanneer je klaar bent de parkeerplaatsen van het stadion ziet volstromen met auto’s. Je hoopt dan op een dag in dat stadion te spelen.

Je maakte de Champions League van dichtbij mee, ondanks dat je geen speelminuten kreeg. Hoe was dat als jonge jongen? Kun je ons mee nemen naar die tijd?
Als jonge jongen is het net een film. Je maakt het mee en soms moet je jezelf knijpen om te realiseren dat het echt is. Als de club de spelers bekend maakt en je hoort dat je naam erbij staat is het hopen dat je in ieder geval op de bank mag plaats nemen. De spanning in het elftal stijgt. Iedereen wil spelen of sommige weten dat ze spelen indien ze fit zijn. Jij zelf weet dat de kans dat je minuten gaat maken minimaal is, maar toch blijf je hopen.

Je speelde in 2005 de bekerfinale als basisspeler, dit moet ongetwijfeld een hoogtepunt uit je carriere zijn geweest. Wanneer dacht je dat jullie kans maakten om die finale te halen, was dat geloof er al vanaf het begin van de bekercampagne? En hoe heb je alles rondom die finale beleefd?
Aan het begin van de bekercampagne wil je gewoon net als iedere wedstrijd winnen. Je weet dat het de kortste weg naar Europa is. Het lastigste zijn de wat kleinere clubs in de lagere competities. Er zitten geregeld goede spelers tussen die jou een lastige dag kunnen bezorgen. Ik wist dat wij kans konden maken toen er thuis geloot werd. Op de één of andere manier hebben veel clubs het lastig tegen Willem II in Tilburg. Pas in de halve finale ga je realiseren dat het toch iets unieks is om in een halve finale van de beker te staan. Alles eromheen leeft extra en de aandacht en druk van supporters stijgt enorm dat wordt alleen maar erger als je de finale haalt. Je hoopt dat je in een volle kuip dan de wedstrijd kan winnen.

Je naam staat op de sokkel bij het standbeeld van Jan van Roessel. Je speelde 165 wedstrijden voor Willem II. Zijn er buiten de CL en bekerfinale nog wedstrijden of momenten die je altijd bij zijn gebleven?
Buiten mijn debuut zijn de wedstrijden zoals tegen Monaco wedstrijden die je nooit vergeet. De derby’s tegen NAC zijn ook niet te vergeten en de sfeer die om die wedstrijden hing. De dieptepunten en de glorietijden van club blijven me bij. Dat gevoel als je in de tunnel staat en je je tegenstander aankijkt en zegt: vandaag krijgen jullie billenkoek in Tilburg. We hadden ook altijd een leuk team. Met als gezelligste speler Frank Demouge.

Na je vertrek bij Willem II in 2007, kwam je in 2008 weer terug voor een half seizoen. Willem II had op dat moment niet de financiële middelen die ze nu hebben waardoor er geen overeenstemming kwam over een nieuw contract. Had je destijds graag willen blijven?
Destijds had ik zeker willen blijven maar helaas is er nooit een bod vanuit de club gekomen om te verlengen. Ik had toendertijd overigens wel een aanbieding verwacht. Uiteindelijk heb ik een overstap mogen maken naar Cambuur en dat was een stap waar ik blij mee was.

Je speelde interlands voor de Nederlandse Antillen, en later voor Curacao. Dat lijken me toch avonturen waar veel mensen jaloers op zijn. Heb je leuke herinneringen aan deze interlands? Waren de verschillen met het voetballen in Nederland niet enorm qua faciliteiten, klimaat etc?
Het verschil met in Zuid-Amerika voetballen is groot. Ten eerste het klimaat is een groot verschil, zeker als je overdag speelt en uit Europa komt. De stadions zijn soms groot maar dat is het dan ook. Er wordt weinig aandacht besteed aan de faciliteiten enz. De beleving is er enorm, het gaat soms echt om leven en dood. Als het nationaal elftal speelt staat alles op zijn kop.

Heb je nog contact met spelers, staf of mensen bij de club van de tijd dat je bij Willem II actief was?
Je merkt dat iedereen zijn eigen weg gaat na het voetbal. Sporadisch spreek je wat oud-spelers of mensen van de club zoals Raymond Victoria, Kemy Augustien en Frank Brugel. Soms kom je iemand toevallig tegen. Vorig seizoen speelde ik met veel plezier bij de vedettes van VOAB. Helaas is het door de drukte niet meer mogelijk om de wedstrijden op zondagochtend te spelen. Je speelt daar met enkele oud-spelers en sponsoren van Willem ll. Gezelligheid en winnen staan centraal en je ziet dat sommige het spelletje nog steeds niet zijn verleerd.

Inmiddels ben je actief als personal trainer in Tilburg, zijn er dingen die je uit je voetballoopbaan mee hebt kunnen nemen in je nieuwe passie, en zo ja welke dan?
Op dit moment ben ik personal trainer bij Prime Time Club Tilburg. Daar ben ik bezig met mijn eigen bedrijf ‘Wau Effect personal training’.Ik neem heel veel dingen mee uit mijn voetballoopbaan zoals kennis en hoe ik met bepaalde situaties, zowel fysiek als mentaal, moet omgaan. Ik wil bij iedereen het ‘Wau effect’ creëren en dat effect is bij iedereen verschillend.

Hoe kijk je naar de moderne technieken die gebruikt worden in het voetbal zoals hartslagmeters etc? Dit soort zaken zijn denk ik verschillend met hoe het er vroeger aan toe ging.
Ik denk dat de moderne technologie, mits goed gebruikt, zeker een goede aanvulling zou kunnen zijn op het hedendaagse voetbal. Hartslagmeters werden er in mijn tijd ook gebruikt. Vooral de VAR op beslissende momenten vind ik een goede ontwikkeling, dat hadden ze in mijn ogen veel eerder mogen doen. Met de VAR wordt het spelletje veel eerlijker. Alleen moeten ze handiger worden in het gebruiken van die technologie, maar dat gebeurt met de tijd wel.

Je was zelf een back. Hoe kijk je naar de ontwikkelingen die backs hebben door gemaakt? Tegenwoordig wordt een back bijna gezien als een extra aanvaller. Dat lag vroeger denk ik anders. Wat is volgens jou het grote verschil en is dat volgens jou een goede of een minder goede ontwikkeling?
Ik ben van mening dat een rechtsback goed moet kunnen verdedigen, de nul moet proberen te houden en moet beschikken over een goede voortzetting van de opbouw. Alles wat een back extra doet is bonus. Ik vind het jammer dat een assist of een voortzet meer wordt gewaardeerd dat een goede sliding of het voorkomen van een poging tot scoren van de tegenstander bij een back. Daar liep ik als spelers zelf ook op den duur tegenaan.

Heb je als PT ook spelers van Willem II onder je hoede, of is je PT niet gericht op werken met (prof)voetballers?
Mijn PT is gericht op de gene die voor mij staat. Ik richt mij per definitie niet speciaal op voetballers, maar als die zich melden zijn ze altijd van harte welkom. Op het moment train ik wel enkele voetballers in combinatie met de voetbalschool van mijn broertje, genaamd Total Control. Ik verzorg dan de kracht- en stabiliteitstraining.

Volg je Willem II nog, en zo ja hoe kijk je naar de ontwikkeling die de club door maakt? 
Willem II blijft toch altijd je club die je de kans heeft gegeven om betaald voetballer te worden en ik zal de club altijd dankbaar zijn en blijven volgen. Ik word altijd op de hoogte gehouden door leden die wekelijks gaan kijken. Soms ontstaan er tijdens de trainingen leuke gesprekken over voetbal. Heel af en toe ga ik wel eens kijken. Ik denk dat de club goede ontwikkelingen doormaakt zeker, met Joris en Martin weer aan het roer.