Tilbo exclusive: interview met Justin Ogenia

Justin Ogenia speelde lang in de jeugdopleiding van Willem II en zat lange tijd heel dicht tegen het eerste aan. Hij knokte zich terug na een teleurstelling maar na een verhuurperiode waarin hij indruk maakte bij FC Eindhoven, trok hij de deur bij Willem II definitief achter zich dicht.

Hey Justin, allereerst: hoe gaat het met je? We weten dat direct na je transfer naar Eindhoven het noodlot toe sloeg. Je raakte zwaar geblesseerd. Hoe staat het er voor met je herstel?

• Het gaat prima, ik ben nu ongeveer 1,5 maand geleden geopereerd en het gaat met kleine stapjes de goede kant op. Ik had het lastig in het begin maar nu sta ik er positief in!

Laten we beginnen bij je jongere jaren. Wat kun je je nog herinneren van je stap naar Willem II?

• haha, ik kan me de eerste dag dat ik mee mocht trainen nog goed herinneren. Ik was toen 13 jaar. Ik kwam de kleedkamer binnen en dacht wat zijn dit voor rare jongens, ze zullen toch echt niet zó goed kunnen voetballen? Toen de training begon had ik me daar toch even flink in vergist. Gelukkig ging het allemaal goed en mocht ik na mijn stage periode aansluiten bij de U14 van Willem II/RKC.

Je hebt lang in de jeugd van Willem II gezeten. Kun je ons iets meer vertellen over hoe je dagen er uit zien als jeugdspeler? Krijg je vanuit de club begeleiding hoe je om moet
gaan met druk/financiën/social media/school?

• Ik woonde in Helmond bij mijn ouders dus moest in de ochtend lopend naar het station. Daar pakte ik dan de trein naar Eindhoven en daar werd ik opgehaald door het busje van Willem II. Ik zat toen op het koning Willem II college dus werd daar heen gebracht. School was leuk en ik had het er naar mijn zin, maar of ik er echt goed in was…. mwaa. Ik haalde voor alles wat ik moest halen gewoon net een voldoende. Ik focuste me veel meer op voetbal. Vanuit de club krijg je niet echt begeleiding met school, financiën of bijvoorbeeld social media. Je moet er wat dat betreft zelf slim mee om gaan.

Je tekende in 2016 je eerste contract bij Willem II. Dat moet een jongensdroom zijn geweest die uit kwam. Hoe hoorde je dat je een contract zou krijgen en hoe heb je vervolgens het voorstel aanvaard? Gaat zoiets dan via een zaakwaarnemer?

• Ja, apart moment eigenlijk. Ik zat in de trein naar huis en mijn zaakwaarnemer belde me om te zeggen dat Willem II me een contract aan wilde bieden. Had er daarvoor eigenlijk nooit over nagedacht dus het overviel me. Volgens mij kwamen we er best snel uit. Alles is toen via mijn zaakwaarnemer en ouders gegaan. Zo veel hield ik me er nog niet echt mee bezig.

Je hebt de jeugdopleiding mee gemaakt toen het nog een combi was van Willem II en RKC. Hoe heb je het professionaliseren van de jeugdopleiding ervaren? En waaraan merkte je dat Willem II zich meer ging richten op het neerzetten van een goede jeugdopleiding?

• Op een gegeven moment kreeg je de keuze om voor Willem II of Brabant united (RKC) te kiezen. Ik heb er eigenlijk nooit over getwijfeld en wilde gewoon met Willem II mee omdat zij een heel mooi en goed plan hadden. Verder merkte je wel dat de club steeds wat verder ging ontwikkelen met nieuwe ideeën maar dat heb je zelf als jeugdspeler niet echt door eerlijk gezegd.

Je werd van aanvaller omgeturnd naar rechtsback. Hoe kwam deze positiewisseling tot stand?

• Op een gegeven moment had ik een oefenwedstrijd met de U19. Daar hadden ze toen niemand voor de rechtsback positie. Ik stond altijd rechtsbuiten maar Edwin Linssen zette mij in die wedstrijd rechtsback en eigenlijk ging het heel goed. Ik vond het ook best leuk daar te spelen omdat ik vaker de bal kreeg dan op rechtsbuiten/linksbuiten. Vanaf die wedstrijd ging ik steeds vaker rechtsback spelen als extra optie en toen stond ik er ineens vast haha.

Je maakte de stap naar de A-selectie en werd vervolgens terug gezet naar jong. Je knokte je weer in de A-selectie. Zegt dit iets over jouw goede mentaliteit?

• Ik moest terug naar jong omdat ik veel last had van blessures toendertijd. De trainer zei dat ik terug moest om gewoon weer fit te worden en dat ze me wel gewoon in de gaten bleven houden. Ik wist dus dat het niet per definitie aan mijn voetballende vermogen lag. Uiteindelijk vond ik wel dat het wat langer duurde dan ik verwacht had. Ik was ongeduldig maar wist dat ik op een moment weer terug zou komen bij de selectie.

Je ging meermaals met Willem II op trainingskamp. Met wie deelde je daar een kamer? Buiten de trainingen om is er vaak ruimte voor ontspanning. Zijn er activiteiten/spelletjes die gedaan worden die typisch zijn voor Willem II? Je ouders bezochten de trainingskampen, zegt dit iets over dat je graag je familie om je heen hebt en dat zij belangrijk zijn voor je in je carrière?

• Tijdens mijn eerste trainingskamp in Portugal zat ik met Timon wellenreuter op de kamer. Daarna veel met Victor vd Bogert of Damil Dankerlui. De activiteiten zijn altijd anders. Soms is het ook gewoon fijner om een dagje vrij te zijn en de stad in te gaan in plaats van weer een verplichte activiteit. Ik hou heel erg van mijn familie ja. Mijn ouders zijn heel trots op me en als ze de tijd hebben komen ze altijd kijken en dat was dus ook het geval bij het trainingskamp.

Je zat dicht tegen het eerste elftal aan, uiteindelijk maakte je je debuut tegen Feyenoord. Hoe heb je de aanloop naar je debuut en je debuut zelf beleefd?

• Ik had niet echt verwacht mijn debuut te gaan maken eerlijk gezegd. Het debuut zelf was voor mij een minder moment, gezien het verloop. Achteraf gezien is het misschien iets te snel geweest maar dat wil je op zo’n moment nooit toegeven natuurlijk.

Je lag goed in de groep. Met wie was je tijdens je jaren bij het eerste goed bevriend en van wie heb je het meeste geleerd?

• Damil Dankerlui is wel een van mijn beste vrienden geworden. Verder heb ik heel veel geleerd van Vurnon Anita. Die nam me echt een beetje onder zijn vleugel. Maar ik ben inderdaad goed geweest met iedereen in de groep en heb nog nooit problemen met iemand gehad.

Wie is het grootste talent waar je mee gespeeld hebt?

• Ik denk dat ik het langst met Mitchell van Bergen en Zakaria Aboukhlal heb gespeeld in de jeugd van Willem II, en hen heb ik altijd wel hele goede voetballers gevonden.

Uiteindelijk krijg je niet zo veel minuten als je zou willen en je wordt verhuurd aan Eindhoven. Hoe is zo’n stap voor een jonge prof? Je gaat naar een nieuwe omgeving en tegelijkertijd had je gehoopt een rol te spelen in het eerste van Willem II. Wie binnen de club vertelt je op dat moment dat je niet in aanmerking komt voor minuten en een verhuur een betere optie is?

• Je merkt die dingen zelf wel een beetje. Ik wist zelf dat ik niet echt zou gaan spelen dat seizoen en heb dan ook zelf gewoon aangegeven dat ik graag verhuurd zou willen worden om vlieguren te kunnen maken.

Je deed het zo goed in Eindhoven dat ze je permanent wilden hebben. Een groter compliment kun je niet krijgen. Op welk moment wist je zeker dat je Willem II definitief achter je ging laten en hoe was dat voor je?

• Toen we terug kwamen van de vakantie bij Willem II had ik er echt een heel goed gevoel over. Ik was zelfverzekerd en na mijn goede verhuur periode bij Eindhoven wist ik dat ik een stap hoger ook gewoon aan zou kunnen. Het begin was goed maar door bepaalde keuzes en momenten werd al snel duidelijk dat de trainer geen vertrouwen had in mij. Bij WillemII blijven had daarom voor mij geen zin dus heb ik er voor gekozen om een andere weg in te slaan.

Meteen op de eerste training sloeg het noodlot toe bij Eindhoven. Wanneer verwacht je weer terug te zijn? Wat zijn je doelen voor de komende jaren?

• Normaal staat er voor een kruisbandblessure negdn tot twaalf maanden. Ik heb een doel voor mezelf gesteld waarbij ik voor voor of rond de negen maanden weer fit wil zijn en daar ben ik hard voor aan het trainen. Als ik weer fit ben hoop ik gewoon een goed en gezond jaar te draaien bij FC Eindhoven en dan kijk ik wel hoe of wat er verder te wachten staat voor me. Voor nu wil ik gewoon heel graag weer fit worden en kunnen voetballen.

De spelers van Willem II zijn de laatste jaren onderling erg goed met elkaar, zowel op- als buiten het veld. Welke rol heeft de huidige staf hierin? Krijgen spelers de vrijheid lol te maken of heerst er juist een strak regime rond het eerste elftal?

• Ja, er is veel vrijheid. Iedereen weet wel wat hij kan en mag en wat hij juist niet kan en mag doen. Natuurlijk zijn er regels maar niet meer dan wat normaal is.

Als je terug kijkt op je negen jaar Willem II, zou je dan drie momenten kunnen beschrijven die je zijn bijgebleven?

• De ondertekening van mijn eerste profcontract was toch wel bijzonder. Ook mijn debuut blijft me altijd wel bij. Als derde moment kies ik mijn contractverlenging. Mijn contract verlenging vond ik ook wel een heel leuk moment waarbij ik me trots voelde. Ik was natuurlijk terug gezet naar het tweede en ik had me weer terug geknokt. Ik had het zelf afgedwongen en dat vind ik mooi.