Tilbo exclusive: interview met Jens Podevijn
Hij kwam als grote onbekende naar Willem II, maar zal door de Willem II supporters niet snel vergeten worden. Geregeld kwamen er busladingen vol supporters uit Aalst voor hem kijken in het Koning Willem II stadion en zijn fenomenale goal tegen Den Bosch staat op ieders netvlies. Wij spraken met Jens Podevijn en kijken met hem terug op zijn tijd bij Willem II, zijn carrière tot nu toe en de toekomst.
Hey Jens! Laten we terug gaan naar je tijd bij Willem II. Je kwam als onbekende jongen uit de lagere Belgische divisies naar Willem II. Hoe was het voor jou om deze stap naar Willem II te maken?
Het niveau was drie keer hoger dan ik gewend was, ik heb echt wel een paar maanden nodig gehad om mezelf aan te passen aan het niveau. Ik had nooit gedacht dat het zo snel zou gaan bij Willem II trouwens.
Je speelde lang in het eerste elftal van Aalst, heb je altijd de hoop gehouden dat je terecht zou komen in het profvoetbal?
Iedereen die begint met voetballen, droomt er van om die stap te zetten. Mijn doelstelling in het begin was om in het eerste elftal van Aalst te spelen. Ik woon daar, ik kan lopend naar de wedstrijden.. toen ik dat bereikt had en je voelt dat je goed kan meedraaien, dan wil je meer. Ik heb vierenhalf seizoen gespeeld bij de club waar alles begon, maar als je ambities hebt in het voetbal moet je soms een moeilijke keuze maken. Vertrekken bij de club waar alles zo goed loopt is dan ook niet makkelijk.
Hoe kwam je transfer naar Willem II tot stand?
Bart van den Eede was toen mijn makelaar. Ik had de goede vorm te pakken in Aalst en Bart tipte mij bij Willem II. In die periode toonde ook Beerschot interesse, vlak voor hun faillissement, maar ik vond dat je je in Nederland als flankaanvaller beter kunt ontwikkelen. Aalst wilde me niet laten gaan, ondanks dat ik nog maar een contract had voor een half jaar. Toen ik achttien jaar oud was heb ik KV Mechelen al eens afgewezen dus nu vond ik het tijd dat ze het respect moesten tonen door mij te laten gaan. Ze deden heel lang moeilijk, maar de laatste dag van de transferperiode kwam er dan toch een akkoord.
Je lijkt me een hele bescheiden jongen. Eerder hebben we van Jordy Vleugels en Funso Ojo gehoord dat het mentaliteitsverschil tussen België en Nederland vrij groot is. Hoe heb jij dit ervaren? Heb je het soms lastig gehad met de ‘harde’ mentaliteit van de Nederlanders of wat dit iets waar je snel aan gewend was?
Ik kan dit enkel maar bevestigen. De coaching is veel directer en harder. In het begin is dat zeker wennen, maar zodra je er aan begint te wennen weet je ook dat je er gewoon een betere voetballer van wordt. Het duurde overigens niet zo heel lang voor ik er aan gewend was.
Je hebt lang voor Aalst gespeeld en vanuit die club kwamen er bussen vol supporters naar Willem II om jou in actie te zien. Hoe was dat voor je?
Ze zeiden allemaal dat Willem II een speciaal clubje was. Er zijn meerdere keren groepen van vijftig man naar de wedstrijden komen kijken. Ze waren er trouwens ook bij tegen Den Bosch. Ik kon na de wedstrijd ook nooit wachten om terug te keren met de partybus.
Laten we het inderdaad even over de wedstrijd tegen Den Bosch hebben. Je schoot ons persoonlijk naar de Eredivisie met een heerlijke goal. Neem ons eens mee terug naar dat moment.
Voor mij persoonlijk is dat het mooiste moment uit mijn carriere. Vol huis, finale van de play-offs en weten dat die goal voor negenennegentig procent zekerheid gaf. Daarna komt pas het besef dat je naar de Eredivisie gaat, en dat terwijl ik nog maar net kwam kijken in het profvoetbal. Er zat dus ook een bus vol supporters van Aalst op de tribune, en dan maak ik die goal. Fantastisch.
Je raakte geblesseerd en vertrok bij Willem II. Je tekende bij Dender, de grote aartsrivaal van Aalst. Dat werd je vast niet in dank afgenomen?
Ik heb nog nooit zo veel bier naar mijn kop gehad in wedstrijden. Er zijn nog steeds mannen die me haten, maar inmiddels kan ik wel weer op de club komen. Aalst is altijd al mijn club geweest en dat zal ook zo blijven, dus ik ben blij dat ik weer welkom ben haha.
Heb je nog contact met jongens van toen?
Ik heb alleen nog contact met Niek Vossebelt, dat was echt mijn maat toen. Ik ben niet actief op social media en je raakt je telefoonnummers wel eens kwijt, dus dan wordt het moeilijk om contact te houden.
Inmiddels ben je actief voor Voorde-Appelterre, nadat je dus drie jaar bij Dender en nog bij Lebbeke hebt gespeeld. Hoe komt het dat je na een goede periode van Willem II uiteindelijk nooit meer op dat niveau hebt gespeeld, en ben je van plan om nog lang door te gaan met voetballen?
Ik heb inderdaad drie jaar bij Dender gespeeld, en daar heb ik goede jaren gehad. Door blessures ben ik nooit meer teruggekeerd op hoog niveau. Zolang het lichaam zegt dat het nog kan, wil ik zeker blijven voetballen. Ik heb wel al enkele zware blessures gehad waardoor ik voel dat ik iets langer moet herstellen na een wedstrijd. Dit is dus een van de oorzaken dat ik op lager niveau ben gaan voetballen. De trainingsarbeid ligt wat lager waardoor mijn lichaam minder belast wordt.
Wat heb je voor ogen voor na je carrière als voetballer?
Wanneer ik stop met voetballen denk ik niet dat ik nog actief zal zijn in het voetbal. Zeg natuurlijk nooit nooit, maar in het begin zal het denk ik vooral hier en daar een wedstrijdje mee pikken worden. Als alles weer normaal is in de wereld kom ik snel eens terug bij Willem II kijken!
