KS79: Verslag van Ajax uit
Na maandenlang afkicken, was het zaterdag ein-de-lijk weer zo ver: een awayday! Weliswaar de kutste van het jaar. Want je weet dat je traditioneel vrij weinig te vertellen hebt in die betonnen bak. Ondanks de vakantieperiode en Decibel reizen zo’n 150 kruikenzeikers naar de Arena.
Samen met Kingzine werd een bus gevuld, dit tot blijdschap van de vaste Kingzine-reizigers want het bier was door de gecombineerde busreis zowaar 50 cent goedkoper. Op 10 euro scheelt dat toch 5 blikken vloeibaar goud witte wel! Het bier vloeide rijkelijk en naarmate de busreis vorderde gingen ook de beats per minuut wat omhoog. Een soort decibel op wielen zeg maar. Na een korte plaspauze waren we klaar voor een gezellige pot voetbal.
Bij aankomst viel het op hoeveel agenten er aanwezig waren in verhouding tot het aantal supporters. Terwijl de agenten hun vakantie verhalen uitwisselden stapten we uit de bus. Toen iemand hardop dacht en zei ‘wat doen zoveel wouten hier?’ werd hij meteen meegenomen en omsingeld door een leger aan blauwpetten. Nadat hij uitleg gaf dat hij geen kwetsende woorden had gebruikt mocht hij weer gaan. Nieuw seizoen, zelfde bullshit hoorde je de mensen denken.
De rust keerde snel terug en in kalmte ging iedereen het stadion binnen. De rollen tape mochten niet mee naar binnen, want het scheen zo te zijn dat in Amsterdam tape geldt als gevaarlijk wapen. Lachwekkend. Na de trappen te hebben bewandeld – met 5 rustpauzes van ongeveer twee minuten – nam de tilburgse enclave plaats in het uitvak. Ondanks dat het redelijk onbegonnen werk is om met 150 man vocaal te strijden tegen 50.000 man, probeerden we het toch. Er heerste een gezellige sfeer in het stadion.
De wedstrijd verliep zoals verwacht teleurstellend. 3-0, terechte maar geflatteerde nederlaag. Na de wedstrijd superstar Mitchell Dijks nog even laten weten dat we hem nog lang niet vergeten zijn door hem toe te zingen. Hij was apetrots en wees er zelfs zijn medespelers op. Vervolgens verlieten we het uitvak, maar konden we niet door naar beneden. Een groot feest barstte los. De 150 Tilburgers zorgden gedurende de tien minuten die we opgesloten zaten in een krog van de Arena voor een super sfeer.
Nadat een aantal personen het er wonderbaarlijk zonder botbreuken af had gebracht, werden de poorten naar wederom de zware tocht naar beneden geopend. Het mooiste beeld van de avond was een man op leeftijd, die zichtbaar genoot van de entourage om hem heen. De man ging met zijn wandelstok de trappen te lijf en werd door de jongere garde naar de parkeerplaats begeleidt onder luidkeels gezang. Beneden bleek dat de trommelaar niet stil heeft gezeten in de zomerstop, want door zijn enorme biceps sloeg hij per ongeluk één van de drumstokken kapot. Het regende buiten, dus des te meer reden om snel de bus in te gaan, op zoek naar nog meer van dat vloeibare goud. De sfeer op de terugreis zorgde voor een relaxte rit terug. Al met al werd de vooraf als ‘kut’ bestempelde awayday erg gezellig. De 150 supporters hebben het erg naar hun zin gehad. Wij kijken uit naar de wedstrijd tegen AZ. Tot volgende week, Awaydays are the best days!
En voor iedereen alvast de tekst van het nieuwe lied: ‘Dit is Tilburg, de mooiste stad. Dit is ons leven, hier ligt ons hart. Willem II Tilburg, waar wij voor staan. Deze liefde, zal nooit vergaan!’
