Het Willem II verhaal van… Bryan Dietrich
We hebben weer een nieuwe rubriek bedacht: het Willem II verhaal van. In deze rubriek vragen wij Willem II supporters met vaste vragen naar hun Willem II verhaal. Vandaag weer een lid van de Tilbo.com redactie, Wil jij ook jouw Willem II verhaal delen? Klik dan hier om te lezen hoe je dat kan doen.
Vandaag het verhaal van Bryan Dietrich. Bryan is 28 jaar oud en geboren en getogen in Sas van Gent in Zeeuws-Vlaanderen. Tegenwoordig woont Bryan in Hoek, eveneens Zeeuws-Vlaanderen. Bryan zit meestal vak F, maar heeft geen seizoenskaart, in het verhaal kun je lezen waarom niet.
Hoe ben je ooit bij Willem II terecht gekomen?
Ik ben zover ik het kan herinneren tot mijn middelbare school tijd eigenlijk niet zo geïnteresseerd geweest in voetbal, althans niet in profclubs. Ik speelde het spelletje zelf wel, ik was keeper bij de lokale amateurvereniging tot mijn 12e jaar. Hetzelfde jaar dat ik naar het middelbaar moest werd ik uit m’n vertrouwde omgeving getrokken en naar de C’s geplaatst die allemaal veel ouder waren dan ik, zij kwamen bij wijze van spreken met de brommer naar de voetbal en ik kon de lat niet eens aanraken. Ik kreeg ook bij elke tegengoal de schuld en we hebben er heel veel gehad kan ik je wel zeggen. Toen verloor ik de liefde voor het spelletje een tijdje.
Ondanks dat we in Zeeland geen profclubs hebben wordt er toch wel veel over voetbal gepraat, zo ook op school, al zijn de meeste mensen hier uiteraard voor de 3 grootste clubs. Dat vond ik toen al veel te gemakkelijk, ik wilde wat meer onderzoek doen. Maar goed, ik wilde natuurlijk ook mee kunnen praten dus begon met samenvattingen te volgen, meestal op zondagavond bij opa en oma in Hoek. Mijn opa was een groot sportman, studio sport stond standaard aan, dus dat was geen probleem. Ik kende niet eens alle clubs op dat moment, maar er was er voor mij maar 1 die echt opviel, Willem II, met het mooie rood-wit-blauw. Ik weet niet eens meer zeker welk seizoen het precies was, maar ik ging altijd extra opletten als het een samenvatting van Willem II was. Vanaf dat moment ging ik steeds meer kijken, soms had je nog wel eens geluk dat de NOS een wedstrijd uitzond (voor de tijd van Eredivisie Live en Fox) dus die keek ik dan ook en ik pluisde altijd de kranten na wat ze over Willem II schreven. Ik vond altijd dat de stukjes over ons cluppie veel te kort waren, waarom een hele pagina over Ajax PSV of Feyenoord en als wij geluk hebben 3 zinnen voor ons.
Gezien ik dus uit Zeeland kom is het voor mij helaas niet zinvol om een seizoenkaart aan te schaffen en iemand anders die wel elke wedstrijd aanwezig kan zijn een plekje te blokkeren. Ik probeer zeker wel een aantal wedstrijden per seizoen mee te pikken waar wat gemakkelijker aan kaarten te komen is. Meestal neem ik dan mijn vader mee, die was PSV’’fan’’, altijd commentaar maar over de jaren heen is ie ook wel sympathisant geworden, supporter wil ik het niet noemen (sorry pa!). Ook neem ik vaak een goede maat van mij mee die in Tilburg is gaan studeren en voor de liefde is blijven hangen. Verder probeer ik wel vaker iemand mee te nemen die geen lievelingsclub heeft om de vonk over te laten springen (ook zodat ik niet elke keer zelf hoef te rijden).
Hoe lang ben je al bij Willem II?
Dat weet ik dus niet precies meer, dat moet ergens in begin 2000 geweest zijn net na de echte glorietijden. Ik heb echt het lange termijn geheugen van een garnaal, en overmatig drankgebruik (zie dieptepunt) heeft daarbij niet geholpen. Ik weet wel dat mijn eerste wedstrijd in het stadion die tegen Sparta was in de Jupiler League, 3-0 winst. De oom van een maatje van mij had 2 seizoenkaarten op de KingSide maar kon die wedstrijd niet gaan, dus wij zagen onze kans schoon. Was wel duidelijk dat wij nog nooit bij een wedstrijd waren geweest want we kwamen in de stroom Sparta supporters terecht, en ‘’stoere jongens’’ die wij waren hadden we een Willem II sjaaltje op het dashboard gelegd. Dat werd ons niet in dank afgenomen.
Wat is de reden dat je voor Willem II gekozen hebt/op Willem II verliefd geworden bent?
Zoals eerder geschreven, ik ben van nature niet een persoon die de makkelijkste weg kiest en ik wil wel eens weloverwogen keuzes maken in het leven, al zullen mijn vrienden me bij het lezen van deze zin hartelijk uitlachen. Daarom had ik sowieso voor een ‘’underdog’’ gekozen, maar wat me echt verkocht heeft is het shirt geweest.
Wat zijn jouw hoogte- en dieptepunten bij Willem II?
Gezien ik niet veel in het stadion aanwezig ben, ben ik vooral aangewezen op Fox Sports. Ik heb dit dieptepunt laatst al eens ergens gelezen op Tilbo, maar voor mij was dat de wedstrijd tegen Heracles die we met 2-6 verloren ondanks een mannetje meer. Ik zat toen in een lokaal café en die wedstrijd stond toevallig op, en ik schaamde me op dat moment gewoon om Willem II supporter te zijn. Gelukkig is het tot nu toe nooit meer zo kansloos geweest als toen (al komt vooral het 2e seizoen onder van de Looij eng dicht in de buurt) en hebben we weer wat om trots op te zijn.
Ik heb 2 absolute hoogtepunten waarvan ik kan zeggen dat ik erbij was, en de eerste was de kampioenswedstrijd tegen Telstar. Nu ben ik zelf het veld niet opgerend, gezien ik altijd zoveel geluk aan mijn zijde heb dat ik waarschijnlijk mijn nek had gebroken bij het springen over de gracht, maar achteraf baal ik daar erg van. Die eerder genoemde (eerste wedstrijd) maat was wel gesprongen en is achteraf de VIP ruimte binnengedrongen, gratis bier potvolblommen.
Het 2e hoogtepunt was de halve finale bekerwedstrijd van vorig jaar, met sommige keuzes bij wedstrijden heb ik wel geluk gehad, want wat was die supervet. Sowieso al de sfeer in de stad bij het aanrijden. Ik had toevallig een ander maatje mee die daardoor ook van Willem II is gaan houden. Chapeau voor jullie! Maar natuurlijk ook de wedstrijd, en vooral die penalty reeks en wederom de pitchinvasion zal ik voor altijd blijven herinneren.
Wat is een leuke anekdote over jou als Willem II supporter?
Ik denk dat de leukste wel was tijdens de halve finale in de beker afgelopen jaar. Mijn vriendin is een Duitse (haha ja Zeeland en Duitsers, 1+1), en die was toevallig die dag op weg naar Zeeland. Ik had gezegd dat ik haar zou oppikken in Tilburg na de wedstrijd, zodat ze niet alleen hoefde te reizen en dat dat hooguit rond 11 uur zou zijn in het ergste geval. Ze zou dan bij de Tilburg Universiteit op mij wachten en was daar dan ook al om half 11. Ik had van te voren kunnen weten dat ik dat nooit zou halen, want er moest nog wel een biertje gedronken worden op de afloop, wat die dan ook zou moge zijn. Dat werden er dus wel iets meer dan 1, en het was al lang 12 uur geweest toen ik uiteindelijk ten tonele verscheen en bovendien was de hemel ook aan het huilen van geluk. Dat was een stille autorit terug naar Zeeland kan ik je zeggen.
Ik hoop dat deze onzekere tijden snel voorbij zijn en dat we het nieuwe seizoen weer snel samen in het stadion kunnen zitten!
