Bruno Andrade, Braziliaanse Brabander

In 2014 promoveerde hij met Willem II naar de Eredivisie. Na drie seizoenen op het hoogste niveau koos Bruno Andrade (32) voor een voetbalavontuur in Israël en Malta. Daarna keerde hij weer terug naar Nederland om voor Go Ahead Eagles te spelen. Een wedstrijdbezoek aan Willem II bracht de vleugelspeler terug bij op het oude nest. Dit seizoen assisteert hij Willem Weijs bij de selectie onder 21 jaar van Willem II. ‘Ooit wil ik in Brazilië de Nederlandse school introduceren.’   

Dit is een verhaal van Roger Rossmeisl uit het Tricolores Magazine van april 2021. 

Het wedstrijdbezoek vond plaats op de avond waarop Alexander Isak geschiedenis schreef met zijn penalty-hattrick. In de euforie van de 3-2 winst op Fortuna Sittard raakte Bruno Andrade na afloop in gesprek met technisch directeur Joris Mathijsen. ‘Ik vertelde hem over mijn plannen om een trainersopleiding te gaan volgen’, aldus Bruno vanachter zijn bureau bij de Voetbalacademie van Willem II. ‘Via Joris kon ik bij Willem II stage lopen voor mijn UEFA-opleidingen B en C. Afgelopen zomer mocht ik blijven als assistent-trainer.’

Mengelmoesje
Het eerste wat opvalt bij het weerzien, is zijn taal. Waar Bruno als speler van Willem II nog in het Engels de pers te woord stond, stromen de woorden nu in vloeiend Nederlands uit zijn mond. ‘Nederlands blijft een moeilijke taal. Met mijn vriendin heb ik lange tijd een mengelmoesje van Nederlands-Engels gesproken’, aldus Bruno over zijn relatie met de Boxtelse Aniek. ‘Totdat ik vorig jaar een knop heb omgezet: als trainer van een groep van 25 jongens moet je Nederlands praten. Nu spreek ik alleen nog Engels als ik tegen mezelf praat. En als ik kwaad ben, vloek ik in het Portugees.’ Bruno spreekt bovendien met een zachte G. ‘Ik heb in Nederland altijd in Brabant gewoond: achtereenvolgens in Helmond, Tilburg en Boxtel. Je kunt me rustig een Braziliaanse Brabander noemen.’       

Targets
Als voetballer zou Bruno zijn kunsten maar wat graag willen vertonen bij RKSV Halsteren, waar hij sinds afgelopen zomer onder contact staat. De coronamaatregelen staan een hervatting bij de Brabantse hoofdklasser echter in de weg. ‘Ik kan niet wachten om daar weer eens een mooie pot te spelen. Samen met Jasper Waalkens (de andere assistent-trainer van Willem II O21, red.), die onlangs ook heeft getekend bij Halsteren.’ Het wedstrijdverbod heeft natuurlijk ook z’n uitwerking op zijn trainerschap bij Willem II. Is dat met al die beperkende coronamaatregelen wel te doen? ‘Het is telkens schakelen’, erkent de 32-jarige routinier. ‘We begonnen het seizoen met trainingen met de hele groep. Daarna mochten we alleen in groepjes van vier trainen, vervolgens in groepjes van twee.’

Toch heeft dat grote nadeel ook voordelen. ’Het mooie van trainen met kleine groepjes is dat je intensief kunt werken aan persoonlijke targets op het vlak van fitheid en fysieke kracht. Zo hebben we voor iedere speler een apart programma ontwikkeld. Het enige dat natuurlijk blijft ontbreken is de gezonde wedstrijdspanning.’ Verder dan drie competitieduels bij de start van het seizoen is de O21 niet gekomen. 

Coronaproduct
Een goed voorbeeld van een ‘coronaproduct’ uit de jeugdopleiding is Wesley Spieringhs. De 19-jarige middenvelder heeft inmiddels de stap gemaakt naar het eerste en staat wekelijks in de basis. ‘Wesley doet alles op honderd procent’, aldus Bruno over zijn voormalige pupil. ‘Hij beschikt over veel elementen om te slagen in het voetbal. Hij is technisch en tactisch vaardig, maar blijft ook bescheiden en leergierig. In de coronaperiode hebben we hem helemaal klaar kunnen stomen voor het grote werk. Hij kwam fitter dan ooit aan bij het eerste.’ Andrade betreurt het vertrek van Spieringhs bij O21 niet. ‘De jongens uit de jeugdopleiding kunnen zich makkelijker spiegelen aan Wesley dan aan bijvoorbeeld iemand als Cristiano Ronaldo. Die staat te ver weg van ze. Wesley kennen ze persoonlijk. Daardoor komt het eerste voor hen ook dichterbij.’

Fazenda
Corona heeft ook een impact op Bruno’s persoonlijke leven. ‘Ik heb veel contact met mijn familie. Er zijn in Brazilië inmiddels meer dan 280.000 doden gevallen vanwege corona, het vaccinatieprogramma komt maar moeilijk op gang en president Bolsonaro is een drama. Gelukkig woont mijn moeder op een ‘fazenda’, een buitenverblijf buiten de drukke stad. Maar mijn broer rijdt in een Uber-taxi door Săo Paulo. Hij ervaart dagelijks de ellende van dichtbij.’ Het weerhield Bruno er niet van om tijdens de Kerstdagen zijn familie te bezoeken. ‘Meteen na Kerst ben ik weer terug naar Nederland gevlogen. Bewust, want kort daarna werden de inreisbeperkingen voor Brazilië weer verscherpt.’   

Gamechanger
Onlangs werd de documentaire “ ’t Leven was vol zonneschijn” op ESPN uitgezonden over het kampioenschap in de eerste divisie in 2014. Daarin werd Bruno weer herenigd met zijn oude coach en “voetbalvader” Jurgen Streppel. ‘Documentairemaker Joost van der Werf had geregeld dat ik als verrassing bij Jurgen thuis binnen zou vallen. Die opzet slaagde helemaal. Erg leuk om hem weer eens te zien.

Hij heeft veel voor mij betekend in Nederland.’ Is er ten opzichte van die periode onder Streppel veel veranderd bij Willem II? ‘Toen ik hier in 2013 kwam, zat de club in een permanente “struggle for life”. Voor bijna alles was geld te weinig. Wat dat betreft is ons kampioenschap een “gamechanger” geweest. Tegenwoordig is Willem II een krachtige, professionele organisatie: het stadion is verbouwd, de kleedkamers zijn vernieuwd en ik mag werken op een prachtig jeugdcomplex.’      

Top drie
Zijn er ook zaken bij het oude gebleven? ‘Vooral de mensen rondom de club.’ Net op dat moment komt clubfotograaf Toin Damen de kamer binnenlopen. Even later sluit ook clubdocent Nederlands Leon Smeets gezellig aan voor de koffie. ‘Moet ik dat laatste nog verder toelichten?’, lacht Bruno. Voordat Toin aan de slag kan met zijn fotosessie lopen we nog even Bruno’s top drie Willem II-momenten na. ‘Op één staat mijn doelpunt tegen FC Dordrecht (3-1, red.) in 2014. Die wedstrijd voelde als een finale, de mooiste wedstrijd die ik voor Willem II heb gespeeld.

Nummer twee is mijn penalty bij De Graafschap in hetzelfde seizoen (1-2). Toen die erin ging wisten we dat het kampioenschap voor het grijpen lag. Mijn derde is een hele persoonlijke: mijn doelpunt tegen PSV in de openingswedstrijd van het seizoen. We verloren met 1-3 maar voor mij kwam na zeven jaar voetballen in Europa een droom uit: scoren in de Eredivisie!’    .      

Palmeiras
Ondanks alle beperkingen kon Bruno in december zijn UEFA-opleidingen afronden. ‘De jeugd onder 16 jaar mocht gelukkig nog wel spelen. Die heb ik toen gecoacht voor mijn examen. Bij de onder 21 is het mijn taak om spelers voor te bereiden op het eerste. Ik weet wat er gevraagd wordt en probeer dat over te brengen.’ Dromen als trainer heeft Bruno ondertussen ook. ‘Ik kan nu wel zeggen dat ik de Champions League finale zou willen coachen, maar dat is ongeloofwaardig. Realistischer is om ooit een bijdrage te kunnen leveren aan het Braziliaanse voetbal met zaken die ik van de Nederlandse school heb geleerd. Mijn ultieme droom? Hoofdtrainer worden van Palmeiras, de club waarmee ik ben opgegroeid. Dat is altijd mijn favoriete Braziliaanse club gebleven. Ik mag toch dromen, hè?’

Bron: Willem II.nl